เราจะรู้ได้ไงว่าญี่ปุ่นเป็นประเทศ

เมื่อฉันยังเด็กฉันติดต่อวิดีโอเกมและการ์ตูนเป็นครั้งแรก ที่จุดเริ่มต้นของวัยรุ่นมีหนังสือภาพวาดและภาพวาดที่แพร่กระจายในหมู่เด็กด้วยรอยยิ้มลึกลับและเริ่มที่จะเรียนรู้สิ่งเหล่านี้ มันเกือบจะเป็นโลกใหม่ที่ญี่ปุ่นนำโดย AV ผู้ใหญ่ ตอนนั้นฉันคิดว่าคนญี่ปุ่นอาจจะเป็นพวกโรคจิตที่สุดในโลก นักเรียนชายแลกเปลี่ยนความคิดเห็นอย่างลับๆและดู ใบหน้าของพวกเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความตื่นเต้นแต่พวกเขากลัวที่จะถูกค้นพบ นั่นคือการตรัสรู้ของวัยรุ่น

เมื่อฉันไปญี่ปุ่นผมถูกดึงดูดโดยสภาพแวดล้อมที่สะอาดและเป็นมิตรกับผู้คนในญี่ปุ่น ญี่ปุ่นปฏิบัติตามบรรทัดฐานรักษาความสงบเรียบร้อยให้ความสนใจกับลักษณะที่ปรากฏและพฤติกรรมทุกย้ายต้องคำนึงถึงคนรอบข้างและทำให้ดีที่สุดเพื่อรักษาความสามัคคีของสิ่ง

สิ่งเดียวที่ฉันประหลาดใจคือหนังสือสีเหลืองเล็กๆน้อยๆที่เราแลกเปลี่ยนระหว่างเพื่อนร่วมชั้นมัธยมของเราสามารถซื้อในร้านสะดวกซื้อ พนักงานออฟฟิศกับชุดสูทและปากกาสามารถมองเห็นมันได้แม้แต่น้อย รู้สึกอาย

สิ่งที่เราเห็นคือพล็อตของนักเลงรถรางญี่ปุ่นในความเป็นจริงไม่มีที่สิ้นสุดในโลกจริง เนื่องจากการคุกคามรถไฟใต้ดินมากเกินไปญี่ปุ่นยังได้ออกแบบเป็นพิเศษสำหรับผู้หญิงที่จะหลีกเลี่ยงการคุกคามของผู้ชาย

นักเรียนหญิงโรงเรียนมัธยมในญี่ปุ่นมีปัญหาทางสังคมที่ร้ายแรงในญี่ปุ่นที่กำลังมองหาผู้ชายที่มีอายุมากกว่าพ่อเพื่อแลกกับเงินสำหรับร่างกายของพวกเขา

ญี่ปุ่นไม่สามารถช่วยให้คนคิดแบบนั้นมันแปลกและผิดปกติ